Για αυτό ζω κάθε μέρα...για αυτή την αγκαλιά...δεν με νοιάζει ποιος ή ποια θα μου την προσφέρει,αρκεί να είναι από κάποιον που αγαπώ!Κάθε καημός και πίκρα φεύγουν όταν σε αγγίζουν...Όταν σε αγαπούν και σε φροντίζουν η αγκαλιά έχει άλλη αίσθηση...γλυκιά κατά ένα περίεργο τρόπο!

Άλλοι κοιτούν τον ουρανό και χάνονται,εγώ δεν έμαθα ποτέ να δραπετεύω..Άλλοι κοιτούν τον ουρανό και χάνονται,εγώ κοιτώ τα μάτια σου και ταξιδεύω...

ευτυχία...

Δύσκολη λέξη και συνάμα δύσκολη στην πράξη!Πόσοι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι?Κανείς κατά την ταπεινή μου άποψη,διότι στις μέρες μας επικρατούν άλλα ιδεώδη και οι άνθρωποι είναι υλιστές!Ψάχνουν να βρούν αυτό που θα τους κάνει να χαμογελάσουν μέσα σε ένα κατάστημα ρούχων,ηλεκτρονικών κλπ για ποιο λόγο?Για να ικανοποιήσουν τον υλισμό τους,την αδηφαγία τους!Και κάθε μήνα νέο κινητό,γιατί το άλλο είναι πιο παλιό,νέο λάπτοπ,νέο αμάξι και αμέσως είμαστε ευτυχισμένοι γιατί πήραμε αυτό που θέλαμε...Αυταπάτες....Αυτό γίνεται για να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας πως αυτό που πραγματικά μας λείπει δεν είναι και προτεραιότητα...Έχουμε ξεχάσει να βάζουμε στόχους,να κάνουμε όνειρα και να τα κυνηγάμε...Αυτό λέω διαρκώς στον έρωτα της ζωής μου και στην κολλητή μου...Χαλαρώστε,απολαύστε την ζωή μέσα απο τα πιο απλά πράγματα,εκεί είναι η ουσία...Δώστε αγάπη,πείτε σ'αγαπώ,αγκαλιάστε έναν φίλο σας απροσδόκητα,χαμογελάστε,μην γκρινιάζετε που είστε στην ουρά για μια δουλειά σας,πείτε ευχαριστώ,μυρίστε ένα λουλούδι,ακούστε το αγαπημένο σας τραγούδι,κάντε έρωτα με τον άνθρωπο σας,όλα αυτά αλήθεια δεν αξίζουν τον κόπο να προσπαθεί κανείς?

Εντάξει κατανοώ ότι υπάρχουν προβλήματα στην ζωή,αλλά και πότε δεν θα υπάρχουν?Αν κοιτάξουμε να είμαστε καλύτεροι μέσα μας,όλα διορθώνονται!Καμμιά φορά η κολλητή μου με ζηλεύει για τον δυναμισμό μου και θέλει να μου μοιάσει και της λέω πάντα να παίρνει τα στοιχεία που της αρέσουν από μένα και να τα κάνει δικά της,να είναι ο εαυτός της,όχι κάποια μεταλλαγμένη μου φίλη!Της έχω κάνει πολύ καλό το παραδέχομαι και είναι από τα ελάχιστα άτομα που με δέχονται για τον χαρακτήρα μου!!Το ίδιο βέβαια κάνω κι εγώ και υπάρχει αλληλοεκτίμηση και κατανόηση!Νιώθω ευτυχισμένη που μπορώ να κοιτάζομαι στον καθρέφτη κάθε πρωί και να λέω πως το καλύτερο που έχω είναι τα παιδιά μου...Αυτά με κάνουν να χαμογελώ και να λέω ''θαύμα''!!!Η αγάπη......ο έρωτας....η φιλία..... όλα αυτά μας κάνουν ευτυχισμένους,αλλά πάντα πρέπει να επιλέγουμε τι είναι καλύτερο για μας,για να νιώθουμε έστω και για λίγο χαρούμενοι...

Γιατί πληγωνόμαστε??

Αν και νέα στην οικογένεια,πιστεύω να τα πάω καλά!Δεν με φοβάμαι,βασικά ποτέ δεν με φοβήθηκα!!Γιατί άραγε??Αντιθέτως πάντα φοβόμουν τους άλλους...σχέσεις,φίλους,οικογένεια!Λες και ήταν ο μπαμπούλας!Αν σε πληγώνουν από πολλά μέτωπα,ίσως αρχίζεις να φοβάσαι και την σκιά σου!Λες και ανιχνεύουν ότι έχεις καρδιαγγειακό σύστημα προς κατάρρευση και ορμούν με μανία να το διαλύσουν....
Οι φίλοι είναι ένα κομμάτι της ζωής μας τόσο όμορφο,αλλά και τόσο ψυχοφθόρο όταν καταντάει αηδία...Τι εννοώ με αυτό?Όταν ένας φίλος είναι χάλια,τρέχουμε κοντά του για να του σταθούμε,να τον εμψυχώσουμε,να τον κάνουμε να χαμογελάσει..Το θέμα είναι όταν αυτό γίνεται κατ'εξακολούθηση και αντί να νιώθεις καλά που πας,να μετανιώνεις και να φεύγεις μέσα στην πίκρα και στην κακομοιριά!!Μα γιατί τόση απαισιοδοξία?Εγώ προσπαθώ να σε στηλώσω και εσύ τραβάς κι εμένα μαζί στον πάτο της μιζέριας και της ανασφάλειας!!Ακούω διαρκώς τι έχεις να μου πεις και με προσοχή σε συμβουλεύω..εξάλλου για αυτό δεν είναι οι φίλοι?Όχι μόνο στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα!Στα δύσκολα δεν έχω παράπονο,όλοι με προτιμούν...γιατί?Μετά τι γίνεται??Αφού πετύχει η ψυχανάλυση και βγει θριαμβευτής απο τον αγώνα δρόμου με τα ψυχολογικά του,εγώ μένω να τυρρανιέμαι!Απαπα!!!Δεν το ξανακάνω αυτό!!Τέλος!!
Βέβαια τα ίδια κάνουν και οι σύντροφοι,μην ξεχνιόμαστε!!Παίρνουν ότι είναι να πάρουν και φεύγουν κουρασμένοι πλέον για άλλα...Πωπω,αυτό είναι κατάντια!!Ρε άνθρωπε,τι σου έφταιξα και ήρθες να βγάλεις τα υπαρξιακά σου και τα κόμπλεξ σου πάνω μου??Και μου αρέσει που τους στήριζα κιόλας!!!Απαράδεκτη είμαι!!Δίνω δίνω δίνω και στο τέλος με κάνουν να νιώθω ράκος!!Ψηλά το κεφάλι καλέ!!Βάζω το καλύτερο χαμόγελό μου και συνεχίζω...

Τους ανθρώπους δεν τους υπολογίζουμε.Γιατί το κάνουμε αυτό?Αφού μόνοι δεν μπορούμε να ζήσουμε,γιατί δεν κοιτάμε να είμαστε σωστοί απέναντι τους,για να είναι και αυτοί?Πόση κακία χωράει τελικά σε μια καρδιά?Ο Θεός την έφτιαξε να αγαπάει και εμείς κάνουμε όλα τα άλλα εκτός απο αυτό...Τουλάχιστον Αυτός μας αγαπάει...και μας ακούει θέλω να πιστεύω....